Na poczatek odrobina definicji …
To nic inne go jak – dział luksusowego krawiectwa, zajmujący się tworzeniem ubrań na zamówienie dla konkretnego klienta.
Charakteryzują się one wysoką jakością materiałów i wykończeń, często są szyte ręcznie. We Francji, gdzie haute couture się narodziło, termin ten od 1945 roku jest chroniony przez przepisy prawa, co oznacza że domy mody używające tej nazwy są zobowiązane przestrzegać określonych kryteriów (w tym: ręczne szycie, określona liczba pracowników i modelek, przynajmniej dwa warsztaty-pracownie, przynajmniej dwa pokazy różnych kolekcji w roku oraz zużycie określonej powierzchni materiału).
Aby zrozumieć Haute Couture trzeba zajrzeć troszeczke głębiej i zapoznac sie z historia wysokiego krawiectwa a jest ona o wiele dłuższa niż Pret-a-porter, czyli masowo produkowanej mody.
Początki owego krawiectwa to XIX. Wiek i oczywiscie Paryż.
Świat zaczął się coraz szybciej rozwijać, burżuazja doszła do dużych pieniędzy. W Paryżu otwarto pierwsze duże domy towarowe a moda zaczęła się zmieniać.
Zaczęła być dostępna dla wszystkich.
W samej Francji zaczęto produkować dużo drogich materiałów takich jak: koronka, a te trafiały prosto do krawców z Paryża. Duży popyt, zwiększona podaż – wszystko zaczęło się napędzać nawzajem.
Ojcem wysokiego krawiectwa jest Charles Frederick Worth, który z krawca został couturierem – i otworzył swój wlasny dom mody w Paryżu w 1958 roku. Worth zaczynał jako krawiec od szycia ubrań na zamówienie dla swoich klientek. Wraz z otwarciem paryskiego domu mody skończył z szyciem „na życzenie” i zaczął projektować cztery kolekcje rocznie. Jego klientki mogły wybierać kreacje TYLKO I WYLACZNIE z gotowych projektów. Bardzo szybko Worth osiągnął spektakularny sukces, a jego stałymi klientkami zostały monarchinie (królewna Victoria, cesarzowa Eugenia, cesarzowa Elżbieta) oraz gwiazdy teatru i estrady.
Zbudował imperium które w 1870 zatrudniało 1200 krawcowych. Zaczął sam produkowac własne materialy i sprzedawał swoje modele do sklepów na całym świecie. Rynek mody stawał się olbrzymi i produkowano coraz więcej, a dużo ludzi chciało zrobić majątek windując ceny produktów niskiej jakości. W związku z tym syn Wortha, Gaston Worth stworzył stowarzyszenie “Chambre syndicale de la couture francaise”, żeby chronić interesy couturierów (Izba mody Haute Couture). Od 1945 roku pojęcie Haute Couture jest zastrzeżone prawnie we Francji. Obecnie do zaszczytnego grona Haute Couture należy zaledwie 19 domów mody, w tym 14 francuskich i 5 zagranicznych. Aby dom mody mógł nazywać się Haute Couture musi uzyskać zgodę Ministerstwa Przemysłu, która umożliwia mu wejście do Izby.
Nie każdy moze zostac członkiem organizacji, nalezy spełniać 4 najważniejsze wymagania:
1. Dom mody musi mieć zatrudnione co najmniej 25 osób.
2. Kreacje są prezentowane dwa razy w roku w Paryżu.
3. Trzeba pokazać minimum 35 modeli, wszystkie musza byc unikatowe.
4. Modele muszą być z najlepszych i ekskluzywnych materiałów, ręcznie szyte.
Do dziś domem Haute Couture pozostał Paryż – co wcale nie jest takie oczywiste. W 1940 wielką modę do Berlina lub Wiednia przenieść chciał Hitler, ale na szczęście udało się temu zapobiec prezydentowi Chambre Syndicale – Lucienowi Lelongowi.
Do prestiżowego grona Haute Couture należą:
14 francuskich domów mody, w tym między innymi: Alexandre Vauthier, Chanel, Christian Dior, Elie Saab, Giambattista Valli, Givenchy, Jean Paul Gaultier, Maison Margiela itd.
5 zagranicznych: Armani Privé, Atelier Versace, Fendi, Valentino, Viktor & Rolf.
Do tego gościnne domy mody, między innymi: Dice Kayek, Ralph & Russo, Vetements i Zuhair Murad.
Dlaczego Haute Couture jest takie drogie?
Tak na prawde ceny projektów wysokiego krawiectwa owiane są tajemnicą, a zarówno domy mody, a klienci, damy i dżentelmeni, jak wiadomo, nie rozmawiają o pieniądzach.
Ceny zaczynają się od 10 tys. dolarów za bluzkę, od 100 tys. dolarów za sukienkę, a górna granica tak naprawdę nie istnieje jak mawiają anglicy, “sky is the limit”.
Wysoka cena projektów Haute Couture uzależniona jest, przede wszystkim od unikatowości kreacji, a także od sposobu jej wytworzenia. W branży Haute Couture pracuje zaledwie 4,5 tys. osób na całym świecie. Klientek jest jedynie 200. Jako ciekawostka: w szczycie swojej świetności przed wojną przy tworzeniu kreacji na pokazy pracowało ponad 46.000 ludzi, a samych domów mody było ponad 1000.
Przy jednym unikatowym projekcie pracuje kilka, a nawet kilkanaście osób – do wieloetapowej produkcji zaangażowani są krawcy, złotnicy, szewcy, asystenci projektanta. Kreacje Haute Couture są szyte z najdoskonalszych materiałów i wykończone z największą precyzją (koronkami, piórami, ornamentami, kryształami, biżuterią). Jedna suknia Haute Couture ktora szyta jest ręcznie powstaje przez ponad 150 godzin.
Mogłoby się wydawać, że to gwiazdy Hollywood są klientkami skoro siedzą w pierwszych rzędach na pokazach. Nic bardziej mylnego!
Ale prawda jest taka, że domy mody najwyżej wypożyczają im te bajeczne kreacje na duże eventy jak rozdanie Oscarów. Mamy tu zachowaną strategię win-win: gwiazda może się pokazać w prestiżowej kreacji, a dom mody ma reklamę. Prawdziwymi kolekcjonerkami Haute Couture są multimiliarderki i arabskie księżniczki. Po pokazach, gdy gwiazdy się fotografują, klientki idą za kulisy i kupują.
Po co nam Haute Couture skoro kupuje tak niewielu? Przede wszystkim jest to niezwykły prestiż posiadania czegoś wyjątkowego i unikatowego, co istnieje tylko w jednym egzemplarzu na świecie. Haute Couture nie traktuje mody jako coś użytkowego, ale jako sztukę – kolekcjonerki kupują suknie niczym najsłynniejsze obrazy. Zakup kreacji Haute Couture to marzenie, na które mogą sobie pozwolić jedynie nieliczni na świecie.
